Jedną z najistotniejszych zmian, które wprowadza nowa ustawa o prawach konsumenta jest uregulowanie dotyczące kwestii odstąpienia przez konsumenta od umowy zawartej za pośrednictwem środków porozumiewania się na odległość. Ustawa, która wejdzie w życie 25 grudnia 2014 roku rozbudowuje dotychczas istniejącą regulację oraz wprowadza liczne postanowienia mające na celu wzmocnienie pozycji konsumenta w związku z możliwością odstąpienia przez niego od umowy.
Podobnie jak na gruncie dotychczasowego stanu prawnego konsument będzie mógł od umowy odstąpić bez podania przyczyny. Wydłużony z 10 do 14 dni zostanie termin, w którym konsument będzie mógł z tego uprawnienia skorzystać. Termin ten liczony będzie od dnia objęcia rzeczy w posiadanie przez konsumenta lub wskazaną przez niego inną niż przewoźnik osobę trzecią bądź też od dnia zawarcia umowy w przypadku pozostałych umów. Równocześnie ustawodawca przewidział, że w przypadku gdy przedsiębiorca nie poinformował konsumenta o możliwości odstąpienia od umowy, standardowy termin 14 dni na odstąpienie od umowy wydłuży się o 12 miesięcy. Jeżeli jednak w ciągu tego wydłużonego okresu sprzedawca poinformuje konsumenta o możliwości odstąpienia od umowy, 14 dniowy termin będzie biegł od dnia tego powiadomienia.
Odmiennie uregulowana została również kwestia zwrotu świadczeń w następstwie odstąpienia przez konsumenta od umowy. Przedsiębiorca będzie zobowiązany zwrócić konsumentowi wszystkie dokonane przez niego płatności, w szczególności koszty dostarczenia rzeczy. Przedsiębiorca nie będzie jednak zobowiązany do poniesienia dodatkowych kosztów związanych z dostarczeniem rzeczy w przypadku gdy konsument wybrał inny niż najtańszy oferowany przez przedsiębiorcę sposób dostarczenia rzeczy.
Ustawodawca uregulował również szczegółowo możliwość odstąpienia od umowy poprzez złożenie stosownego oświadczenia z wykorzystaniem formularza odstąpienia od umowy dołączonego do nowej ustawy. Możliwe będzie również złożenie oświadczenia na stronie internetowej przedsiębiorcy. Te dwa przypadki łączą się z nałożonym na przedsiębiorcę obowiązkiem, potwierdzenia na trwałym nośniku informacji o odstąpieniu od umowy przez konsumenta. Pojęcie trwałego nośnika pojawia się w ustawie również w kontekście obowiązku udzielenia konsumentowi informacji przy zawarciu umowy. Jest on zdefiniowany w ustawie jako materiał lub narzędzie umożliwiające konsumentowi lub przedsiębiorcy przechowywanie informacji kierowanych do niego osobiście, w sposób umożliwiający dostęp do informacji w przyszłości przez czas odpowiedni do celów, jakim te informacje służą, i które pozwalają na odtworzenie przechowywanych informacji w niezmienionej postaci. Wydaje się, że potwierdzenie o odstąpieniu od umowy spełnia powyższe wymogi zarówno gdy jest ono umoszczone na płycie CD, pendrivie czy też papierze, jak i gdy jest zawarte w treści wiadomości e-mail. Przy kwalifikacji danego nośnika jako trwałego istotne jest aby jego treść nie mogła zostać jednostronnie zmieniona, co naruszyłoby warunek, że trwały nośnik musi zapewniać możliwość odtworzenia przechowywanych informacji w niezmienionej postaci.
